Ja wysiadam

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam

Na pierwszej stacji, teraz, tu!

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat bo wysiadam

Przez życie nie chce gnać bez tchu

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

Gubiąc wątek i dni

A jakiś bies wciąż powtarza mi: prędzej!

A życie przecież po to jest, żeby pożyć

By spytać siebie: mieć czy być?

Bo życie przecież po to jest, żeby pożyć

Nim w kołowrotku pęknie nić

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

Gubiąc wątek i dni

A jakiś bies wciąż powtarza mi prędzej!

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam

Na pierwszej stacji, teraz, tu!

Już nie chce z nikim ścigać się, z sił opadam

Przez życie nie chce gnać bez tchu

Będę tracić czas, szukać dobrych gwiazd

Gapić się na dziury w niebie

Jak najdłużej kochać ciebie

Na to nie szkoda mi zmierzchów, poranków

i nocy.

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

gubiąc wątek i dni

a jakiś bies wciąż powtarza mi prędzej

bo życie przecież po to jest ,żeby pożyć

by spytać siebie : mieć czy być?

bo życie przecież po to jest, żeby pożyć

nim w kołowrotku pęknie nić